Düş yakamdan X efendi!!

Sizde nasıl bilmiyorum ama bizde durum feci!

Sabah saat 9 olduğu anda bizim evde kabus başlıyor!

Önce cep telefonum çalmaya başlıyor... Henüz uyanmış olan veya bu gürültüye fırlayıp kalkmış olan oğluma mı koşayım, telefona mı atlıyım şaşırıyorum.

Cebe yetişemiyorum diyelim, cep çalmaktan vazgeçtiği saniye evin 1 numaralı hattı çalmaya başlıyor...

Ona da bakmazsam evin 2 nolu hattı aynı şekilde devreye giriyor.

Herhalde diyorum anneme babama birşey oldu veya eşimin başına birşey geldi. Soluk soluğa atlıyorum telefonun üstüne bir hışımla, endişeden ölmek üzere bir halde...

Karşımda muhtemelen 20li yaşlarda, konuşurken aynı anda ciklet çiğner gibi kelimeleri yayarak konuşan bir tıfıl delikanlı

"İyi günler, ben X, Finansbank Genel Müdürlükten arıyorum, Nasılsınız ?"

Allah kahretsin! Seninle sabah deparına kalkmadan önce gayet iyiydim ama şimdi taşikardim tuttu, sinirlerim bozuldu...

Defalarca anlattım, "Aramayın beni" dedim, "Bu şekilde rahatsız edilmek istemiyorum" dedim, "Bankanızla tüm iletişimimi kesip gerekirse hesaplarımı iptal ettireceğim" dedim, "Beni bir daha arayan maymun olsun" demeye kadar vardırdım işi ama yetmedi... YETMEDİ...


Siz maymun olmaktan bıkmadınız ama ben her sabah "Acaba Finansbank ne zaman arayacak?" stresiyle güne başlamaktan bile nefret eder hale geldim. Telefonların fişini çekiyorum, cebi kapatıyorum bu sefer de bize birşey oldu endişesiyle eş dost kapıya yüklenir oldu.

Nedir sizden kurtulmanın çaresi diye düşünür haldeyim kara kara... Bari yazayım da belki yol, yöntem bulup bu tacizden kurtulmuş birilerine denk gelirim, akıl verip beni bu eziyetli hayattan kurtarırlar diye dayandım klavyeye... Ümidim var en azından :(

Devre mülk satıcılarıyla başladı bu çirkin saldırı, şimdilerde ise ilk aklıma gelenler; Bir Finansbank ve bir de Boyut Yayıncılık. İllallah!! dedirttiler resmen...

Hatırlıyorum, eskiden kapı kapı gezen çingene bozması sokak satıcıları vardı. Apartmanın tüm dairelerinin zillerine parmaklarını dayayıp kapı açılmadan da o parmağı oradan çekmezlerdi. Sırf burnuna yumruğu patlatmak için kapıyı açıp saatlerce 'Dur bak şunu da göstereyim' diye esir alınan mahallaleliyi bu eziyetten ancak kahraman kapıcılar kurtarırdı.

En sonunda hemen her bina kapısına " Satıcı ve Pazarlamacı Giremez! " yazan birer kağıt yapıştırılmasına sebep olan bu çirkin, yapışkan, kapıyı kapatmaya kalktığında ayağını kapı eşiğine dayayacak kadar tacizkar, mide bulandırıcı basitliği kendisine Pazarlama Yöntemi olarak benimsemiş tüm markalara bu tepkim.

Bir marka yarat, besle, büyüt, tüm ülkenin tanıdığı bir zemin yarat; sonra tut onu bu çingene metoduyla rezil et. Olacak iş mi! İnanamıyorum...

Yanlış yapıyorsunuz. İtibarınızı süründürmekten ne zaman vazgeçeceğinizi bilmek istiyorum

?