Battaniye altı yalnızlığı çekti canım gene,
Soba sıcağı, kahve ve kitap kokusu bir de...
Dost'a da tahammülüm kalmamış sanki,
Ondan mıdır telefonların fişlerini çekişlerim acaba ?
Ya da içini açıp bakamadığımdan mıdır kaçışlarım
acımamak için tekrar, tekrar ve tekrar...
Kabuğu olabildiğine sağlam tutmak,
içine bir tek ben sığdırmak zamanı şimdi zaman
Gene bildik yol
Gene bildik sancılar
Değer mi hayatı tekrar etmeye her sonbahar?
5 yorum:
ne güzel bir yazı, ne güzel hisler..
güzellik yalnızlıktan değil elbet,
kelimelerden..
İçinde o kadar kendimi buldum ki... Şu sıralar tıpatıp böyleyim. Yüreğine sağlık.
Khaos; teşekkür ederim. Sahtekar kalabalık yerine samimi bir yalnızlıktır tercihim her zaman...
Chaotic; sonbahar ve yorgunluk biz hanımları sıklıkla yoklayan bir ikili oldu sanırım. Teşekkür ederim, senin de güzel yüreğine sağlık...
Çok güzel satırlar...
Bulut; teşekkür ederim :)
Yorum Gönder