Gece bu kadar ürkütücü müydü ki eskiden de?
Hafıza ne tuhaf bir ironi...
Hatırlamak için yazıyorsun, yazdığın yeri unutuyorsun
Veya
Unut diye kıçını yırtıyorsun iyice belliyor, silip bir türlü atamıyorsun
Bir yürek bir de bellek...
Sen ne dersen de söz geçmiyor işte.
Kadehimi kaldırdım havaya bu ironinin şerefine
ucundan umut damlıyor beyazlara bürünmüş masa örtüsüne...
2 yorum:
Ne güzel bir yazı :)
Teşekkür ederim ziyaretiniz ve yorumunuz için
Yorum Gönder