31 Temmuz 2009 Cuma

Kırmızı Kart



Biraz öteye gidesim var bu aralar

Şehrin zıvanadan çıkmış saygısız ve sevgisiz bedenlerini uzun bir süre hiç görmeden, sadece doğanın getireceği güleç yüzlere kucak açarak, bir ağacın altına kimseden tedirgin olmadan boylu boyunca uzanıp bir kitap almak istiyorum elime

Sayfalarında mutluluk yazan bir kitap okumak istiyorum

Bir akşam rüzgarında papatyaları havaya savurmak

Gerçek yüzlere, gerçek bedenlere selam vermek istiyorum

İçi boşaltılmamış, yüreği sığlaşmamış olanlara yani.

Zorlanmış gülüşlere, eğreti sevişlere de cevap olarak tek silahım olan kırmızı kartlarım var cebimde...

4 yorum:

Adsız dedi ki...

bende de oluyor bazen bu duygular

parka dedi ki...

Yoksun bir kentin çocukları gibi büyütülmüştük.
Umudu sokaklara taşıyıp rengin kızılıyla tanıştı dilimizdeki özgürlük.
Saçlarda beyazlar, yüzlerde aynaların sırıttığı derin çizgiler oluştuğunda uzaklaştık kendimizden
Tekrar çocuk olduğumuz
O sanal umutların peşinden
Doğum sancıları yaşamak için
Son bir kez kırlara koştuk.
Artık hepimiz yeşilin altında
Kızıl birer gelinciğiz arkadaşım
Umut içimizde

Z K dedi ki...

üzülmüşsün sen
kim üzdü, noldu, ne iş diye sorucam cevap vermeyeceksin
sormayım ben ve sende üzülme
olurmu???

Sokak Kedisi dedi ki...

Dolunay; hepimiz biraz uzak, biraz soğuk hissediyoruz sanırım kendimizi zaman zaman :(

Kara Kalem; ne güzel bir post. Bayıldım, teşekkürler...

Canım Z;
Üzülmedim, çok üzüldüm :(

Ama geçti.
İyi ki varsın.....

Free Counter