Haftasonum muhteşem keyifli bir kampla geçti.
Yedik, içtik, yürüdük, çamura bulandık, kahkahalar attık, üşüdük, yıldızların altında sabahladık...
Hayat enerjimi yedekledim, şehrin telaşıyla tekrar yüzleşmeye biraz daha güçlü döndüm.
Ve gördüm ki hasretle beklediğimiz o masum ve naif bahar, dağların koynunda çoktan büyümüş de hayata tutunmuş bile.
İnsanın doğada mutlu, huzurlu ve rahat olması, kendi doğallığıyla barışık olması ve hayatını böyle yaşayan dostlarla paylaşabilmesi gibi güzel şey yok.
Huzur bunun adı.
Rahat olun, az kaldı. Bahar ufak ufak şehre de geliyor. Üstümde dolanan pozitif motivasyonumun, sıkıcı kış aylarından bunaldığını bildiğim herkese bulaşması dileğiyle,
Öperim :)
