Birileri, bize bir şeyler anlatır, dinleriz. İnanıp, öyle sanırız.
Başka birileri, bize bir şeyler anlatır, dinleriz. İnanmaz, inanmış gibi yaparız.
Daha da başka birileri, bize bir şeyler anlatır, dinleriz. "İnanmıyorum!" der, döner gideriz.
Çok daha başka birileri, bize bir şeyler anlatır, dinlemeyiz, döner gideriz.
İnanmak istediğimize, inanmamamız için öne sürülen hiç bir bahaneyi kabul etmezken, aslında gerçeğin ta kendisini inkar etmek de bu kadar kolaydır işte!
Aynısını başka birileri de bize yapar. Dinlerler, inanırlar, inanmazlar, dinlemezler, giderler, kalırlar.
Bu olan biten bizi, kırar, yaralar, incitir veya mutlu eder, gülümsetir, güven verir. Olmasını istediğimiz şeyler için sarfettiğimiz çaba, sadece kendi bencilliğimizin becerisidir. Ve bütün bunları değiştirmek için yaptığımız her şey anlamsızdır, çünkü sonuç; daha en başından karşımızdakinin kararıyla belirlenmiş bir sürecin sonucudur sadece. Bizi de o çabalama halimiz yorar, yaralar, incitir zaten. Olan bitenle ilgili tüm hissedeceklerimiz, başarmak veya başaramamak ekseninde sabitlenmiştir, istediğimiz noktaya gelebilmek mutlu, gelememek mutsuz edecektir, hepsi bu.
Herkes gerçekten ikinci bir şansı hak eder mi peki bu durumda?
Hiç s a n m ı y o r u m...
6 yorum:
efenim cevap veriyorum...
herkes 2. bir sansı hak eder.
mesela ben 12. sansı bile hak ediyorum.
yani en azından oyle olduğunu umuyorum:))
tamam 12 biraz fazla kaçtı amma 5. yi 6. yı felan kesin hak ediyorumdur...
sokak kedisi ben çok uzun zaman once insanların benimle ilgili algılarını onemsemeyi bıraktım...
bakınız yukarıdaki senin,
"İnanmak istediğimize, inanmamamız için öne sürülen hiç bir bahaneyi kabul etmezken, aslında gerçeğin ta kendisini inkar etmek de bu kadar kolaydır işte! " pragrafın.
yine de bazen çok çok onem verdiğin insanlar bunu ayırt edebilsin istiyorsun...
en nefret ettiği en sevmediği en dedikoducu en çakal en ?&%%%^+?? olanlara bile inanıyolar sana inanmıyolar.
vay anasını diyosun üzülüyosun.
e imaj onemli bisey.
bu imajı yaratırken düsünecektin dangalak kardesim diyen olursa direk küserim...
bunu da burdan belirteyim.
Herkes değil ama Absalomcum, o bahsettiğin çakalları ayıklamak lazım herkesin içinden. Eskiden yaptığım gibi, affet diyen herkesi affetmeyi becerince, bildiğin salağa çalıyor insan fena halde :)
Herkes değil...
Ama bazıları...
Bazıları 2.,3.,4.,5.,25.,35., 50. şansı da hakeder. Kredileri sonsuza dayanır, sırf kendileri oldukları için. Mesele onlardan olabilmekte :)
Kalbime bırakıyorum bu kararları. Bazen kırılıyorum, aldanıyorum. Bazen ikinci şansı bırak, bir şans bile vermiyorum. Yaşanması gereken yaşanıyor. Aklım devredeyse zaten pek kırılma olasılığı da olmuyor ama ben kalbimi dinlemeyi seviyorum:)
belki de senin bahsettiğin kıymetliler, kalple karar verdiklerim, kim bilir?
Yaşanması gerekenin önüne geçmek zor, değil mi Aslım :) Yanılsan bile en azından kalbinin sesine kulak vermiş oluyorsun, ne güzel :)
başka ne gelir ki elimden kabullenişi ya da kaçışı, bilmem:)
İnsanın hiç bir şey yapmadan, beklentisi bile olmadan akıntıya kapılası geliyor bazen :)))
Yorum Gönder