Bir ağaç gibi dik durmalı insan,
Dallarına konan kuşlar, uzaklardaki sıcağın çağrısına kayıtsız kalamayıp
birer birer uçup gittiğinde bile...
Bir ağaç gibi dik durmalı insan,
Bedeninde dalgalanan yapraklar, rüzgarın şiddetine dayanamayıp
teker teker süzülüp düştüğünde bile...
Bir ağaç gibi dik durmalı insan,
Bedeninde palazlanan, ciğerini tüketen yalancı, yabancı sarmaşıklar
hayatını sarıp, sarmaladığında bile...
Bir ağaç gibi dik durmalı insan,
sadece kendi kökünden gelen kudretiyle
Yazın, kışın, baharda, rüzgarda, sıcakta, karda, yağmurda...
Bir ağaç gibi dik durmalı insan,
Tek başına, yorgun, yalnız ve kederli hissettiğinde bile...
Bazen birinin, hiçbir şey bilmesine gerek yoktur, herşeyi görebilmesi için.
Sen güzel kadın, dik dur içindeki tüm heyecan tükenmiş, ümidin yok olup gitmiş olsa bile. Hiçbir şey aynı kalmaz, er geç hüznün yerini neşe, ümitsizliğin yerini yeni planlar alır.
Sen sadece hayata inanmaya devam et...
4 yorum:
Bazen birinin, hiçbir şey bilmesine gerek yoktur, herşeyi görebilmesi için.
ne büyük hakikat:)
ve
herşeyi bildiklerine inanlar içinse ne büyük bir yol gösterici.
Guguk kuşu, bazen bilmek en kötüsü değil mi, insan keşke diyor keşke...
sen bu yazıyı hem de bugün, tam da bugün bana mı yazdın???
Mayam, canım, güzel dostum.. Ne kadar yoruyor şu hayat bizi, biraz boşverebilsek keşke değil mi... Yazı başka bir yorgun dostaydı ama hepimizin üstünü örttü sanki birazcık. Gelecek bahar herşey daha güzel olacak
Yorum Gönder