Hayat herkesin birbirinin tabağındaki yemeğe iç geçirdiği kalabalık bir masa sanki.
Ziyafet büyük ama herkes kendisine haksızlık yapıldığını düşünüp bir diğerinin tabağındakileri izlemekle meşgul. Sağla solla ilgilenirken kendi tabağındakiler buz gibi olmuş ama farkında değil. Farkettiğinde de şikayetine gerekçe hazır zaten.
Önüne geleni silip süpürerek yemek yiyen insanlara hayranlığım o yüzden işte. Iskalamıyorlar ellerindekini. Bekletip soğutmuyor, ilk gördükleri anın heyecanıyla yalana yalana mideye indirip üstüne kahvelerini içiyorlar.
Diğerleri ise farkında bile değiller ama başka birilerinin gözü kalmış olan soğuk tabaklarını çöpe sıyırmakla meşguller.
Mutluluğu israf diz boyu!
Yazık...
9 yorum:
diyecek söz bırakmamışsın ki:D
nasıl güzel bir metafordur bu.
ben daha çok keyfini çıkartarak yiyenlerden yanayım galiba... silip süpürmekle soğutup çöpe sıyırmak bir gibi geliyor bana. keyif kaçıyor. oysa ne insanlar tanırım elindekinin keyfini çoğaltarak yemek yiyen. ben galiba en çok onlara imrenirim.
Aslım teşekkür eder, direk öperim :))
Evrencim, sen yazınca düşündüm ben de bak şimdi tekrar, o mudur bu mudur diye. Anladım ki önündekini severek yemek mesele ;)
Mutlu kal e mi :)
Çok doğru bir tespit benzetmeye bayıldım kalemine sağlık
Buceracığım, teşekkür ederim :))
yaşıyorum sananlar var bir de gerçekten yaşayanlar...
Aynen katılıyorum Mayacım, aynen. Bazen ortak olsam da aynı yanlışa...
Yorum Gönder