Hüzün büyüten yüreklerin, kırgın bakışlı siyahına gömülmüş bir ümitti peşi sıra seğirttiğim ve nereye gittiğini bilmediğim. Ucundan tuttuğumda beni ısıtacak minicik bir güneşti belki de içinde görmek istediğim.
Dokunmak için uzandığımı sanırken aslında kaçtığımı fark ettiğim. Sorulmamış hiçbir sorunun cevabı yok kentinde, yitmiş gitmiş bir keman telinin son santiminde…
Rüzgarın öfkesine yenik düşmüş bir kağıt parçası, üstü yazılı. Kenarı kırılmış aynanın sırlı kıyısında bir damla gözyaşı…
Geçmişi olmayan bir hikayenin kim tarafından yazıldığı bile belli olmayan tek satırı, bir kitabın altı çizilmiş paragrafı veya hiçbiri…
'Yok'luk isteğinde 'var'lık ağrısına tutulmuşluk belki de…
Bilemediğime…
Öylesine…
------Görsel alıntıdır--------
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder