Ben İstanbul'a; bu kocaman, eski, kalabalık ve yorgun şehre aşığım dostlar. Uzağında kaldığımda nefessiz kalmış gibi hissedecek kadar bağlıyım toprağıma.
Yorgun sabahların yitmiş tenhalarında üşümüş ellerimi bir İstanbul anısıyla ısıtmayı, telaşsız ve ağır adımlarımla parke taşlarına basmayı seviyorum. Boğazın bin türlü rengine dalıp çocukluğuma akmayı, orada bulduğum kek ve süt kokusunu içime çekmeyi, İstiklal'de sabahın bir köründe kolkola yürümeyi, kestaneciden közlenmiş bir kestane kapıp üfleye üfleye yemeyi, otobüse yetişmek için koşturmayı, rengarenk insanlarıyla bezeli caddelerini, ışıltılı vitrinlerini, tarihini, köhne ve çürümüş kokan eski sokaklarını, aniden yağan yağmuruna şemsiyesiz yakalanmayı, rakı&balık meyhanelerini ve hiç uyumadan dimdik duran büyüsünü seviyorum...
Ama biliyorum ki şehrin dışında da hayat var...
Hem de öyle doğal, öyle sıcak, öyle basit ki var olduğunu bilmek bile içimi ısıtıyor her karşılaştığımda. Konforsuz, bakımsız, iddiasız ve öyle sıradanlar ki.
İşte bu şehir aşıklısının gözünden, şehrin dışında kalan hayata açılan kapılardan birkaçı...
5 yorum:
Ben de İstanbul'u çok çok seviyorum, mucize bir şehir burası ama son zamanlarda gerek trafik, gerekse kaba insanlardan o kadar bunalıyorum ki, neden seviyorum burayı diye düşünmeye başladım :)
merhaba
istanbul benimde huzur mabedim:)) aşık olduğum fırsat buldukça kaçtığım şehir:))
burayıda merak ettim doğrusu??
Bero;
Kalabalık ve kabalık konusunda katılıyorum sana. İstanbul benim yaramaz çocuğum gibi olmuş, kabahatlerini bilir ama kabul etmezsin ya hani başkasından duyduğunda, itiraz eder "yok öyle şey" dersin üstüne bi de :) O misal işte :))
Meyra Merhaba,
Hoşgeldin :)
Hemen söyliyim, profil fotoğrafına bayıldım. Dilinin ucunda hep "hadi gidelim" cümlesi olan bu kadın için çok 'hadi gidelim' dedirtici :)))
Bir kaç yerden eklediğim görüntüler, istersen Taraklı - Göynük diye bakabilirsin güzergaha. İstanbul'a dura kalka 2,5 saat falan :)
hoşbulduk:)) tşk ederim
not alındı gidilmek üzere;)
Yorum Gönder